Saturday 1 November
De Harmsdobbe, Bakkeveen, Holland
Lyonesse
Cliffhanger
Flamborough Head
Odyssice
Grey Lady Down
“Hopen op terugkeer ‘boeren’ evenement” Bakkeveen. 1 november 1997.
Progfarm is een initiatief van de Friese band Flamborough Head en werd dit jaar voor het eerst gehouden in de kampeerboerderij De Harmsdobbe te Bakkeveen. Deze boerderij is het eigendom van drummer Koen Roozen en dient tevens als oefenruimte voor de band. Het festival op deze landelijke locatie begon op deze nevelige zaterdag met de Nederlandse band Lyonesse. De AOR georienteerde muziek werd door de bandleden degelijk uitgevoerd. Het voorbeeld van Lyonesse, de Amerikaanse formatie Kansas, werd met twee covers geeerd, namelijk Carry on Wayward Son en Fight Fire With Fire. Het overige repertoire bestond uit eigen composities van de titelloze mini CD en enkele nieuwe stukken, waaronder het goed klinkende Let Life Begin Once More (binnenkort op de nieuwe CD).
Na Lyonesse was het de beurt aan een van Nederland meest gerenommeerde progressieve bands: Cliffhanger. De musici maakten hun reputatie volledig waar. Naast de oude glorie van de CD’s Cold Steel (zoals de klassieker Colossus, Remaining Rancour en Kill Your Darlings) en Not To Be Or Not To Be! (The Artist) werd ook werk gespeeld van de derde (bijna voltooide) plaat. Nummers als Truth, Burning en het pakkende instrumentale Sunday After-noon passeerden de revue en verhoogden de verwachtingen voor de nieuwe release. Tegen het einde van het optreden deelde zanger/gitarist Rinie Huigen mee, dat dit het laatste optreden van Dick Heyboer met de band was. Uit de opmerking dat Dick meer progressief zou gaan, mogen we opmaken, dat hij niet verloren gaat voor de progressieve scene in Nederland. Geheel in stijl werd een instrumentaal, toetsengericht afscheid gespeeld, waarna ook het publiek middels een daverend applaus haar waardering voor de vertrekkende muzikant kenbaar maakte.
De thuisploeg Flamborough Head kon ik mij van het Day of Dreams festival nog herinneren als een band met een neoprog inslag. Het groepsgeluid heeft echter een drastische verandering ondergaan. Het repertoire is symfonischer geworden, mede doordat de toetsen prominenter aanwezig zijn (men maakt gebruik van twee toetsenisten). De band heeft deze verandering ook doorgezet in het oude materiaal, dat nu min of meer in de nieuwe stijl werd gespeeld. Binnenkort gaat Flamborough Head de studio in om haar eerste CD op te nemen, die onder de titel Unspoken Whisper door het Cyclops-label begin 1998 uitgebracht zal worden. Naast het titelnummer werden onder andere Schoolyard Fantasy (handelend over kinderporno) en Xymphonia (genoemd naar het symfonische programma van Radio Almelo) gespeeld.
Na deze aangename ervaring betrad Odyssice het podium. Deze formatie maakt volledig instrumentale muziek met duidelijk Camel-invloeden. Het was het eerste optreden van de band na het uitbrengen van hun eerste (mini-)CD Moondrive. Toetsenist Jeroen van der Wiel was evenwel nog herstellende van een griep en had daarnaast een ontsteking in zijn hand. Na het toedienen van de nodige medicamenten kon hij, zij het met de nodige hoestbuien, alsnog aan de bak. Het volledige repertoire van Moondrive werd gespeeld en aan de reacties van het publiek was duidelijk te merken dat ook instrumentale symfonische muziek een toekomst heeft. Met name de Andy Latimer-achtige gitaarsoli van Bastiaan Peeters oogstten veel bijval. Een concert dat smaakte naar meer.
Het festival werd besloten door de enige buitenlandse band, het Engelse Grey Lady Down. Hun show mocht er zijn: direkte, moderne neoprog met zo nu en dan een keyboard of een gitaarsolo. Er werd veel gespeeld van de tweede CD Forces en de meest recente schijf Fear. Tijdens het optreden hield de versterker van gitarist Steve Anderson er mee op, maar met behulp van enkele collega-gitaristen kon er al spoedig verder gespeeld worden. Zoals alle groepen wist ook Grey Lady Down, ondanks het late tijdstip (tot 1.00 uur), het publiek enthousiast te krijgen.
Complimenten aan de organisatie. De ongebruikelijke. maar o zo knusse locatie werd bezocht door ongeveer 100 belangstellenden, terwijl de vijf optredende groepen het bezoek allemaal waard waren. Een prettige bijkomstigheid, omdat echt grote namen ontbraken. De enige kritische noot: een te hoog geluidsvolume. Desondanks hoop ik op een jaarlijkse terugkeer van dit prima ‘boeren’ evenement.
Leo Hoekstra
Bron: IO-Pages. Nr.11, December 1997, Blz 8.